කොස් තම්බලා,කිරිහොද්දක් ,කොළ මැල්ලුමක් එක්ක
මිරිසට මාලු උයල,මිරිස් කරල් බැදලා
අපේ අත්තම්ම උයන කෑම එක කියන්න බැරි තරම් රහයි.
දෙකට තුනට නැමිලා පාත් වෙලා ඇවිද්දට
එයාට වගේ රහට උයන්න බැ අපි කාටවත්ම.
වයස අනූ නවයක් විතර ඇති
සමහර විට ඊටත් වඩා වැඩි ඇති.
කවුද දන්නේ,,,,,,,,,,, ඉස්සර වෙලාවල් දන්නේ නෑනෙ.
කවුරැ හරි අල්ලගෙන දොදොල් හැදි ගාන්න
කිරි වලින් ටොපි හදන්න හරිම දස්සයි අත්තමිමා
කෝ උඔලට බෑ මයෙ පුතේ
අහකට වෙනින් කියලා කැ ගහනවා තාමත් අපට
ඇත්ත තමයි අපට නම් හැරෙන්නවත් බෑ.........
ගොරක අණ්ඩක් වගේ දෙකට තුනට නැමුනට
හොදට පත්තර කියවනවා
කණ්නාඩියක් නැතුව........
කවුරැවත් නැති වෙලාවට හදලා
වළං අස්සේ හංගලා තියන කෑම ජාති
අපි ගියාම එලියට එනවා
ගේ ඉස්සරහ තියන බුදුගෙයි
පහන් වැට ලස්සනට පේනවා
බුදු ගේ වටේට සුදු පාට මල් වවලා
බලන්න බැරි තරම් ලසසනයි.
ගේ වටේට තියන ගස්වල
අඔ කන්න එන කුරුල්ලන්ගෙන් පිරිලා
හරියට දිව්යු ලෝකයක් වගේ...අපේ අත්තම්මා අපේ ආයුෂත් අරන්
තවත් ගොඩාක්කල් ජීවත් වෙයි..........
තාත්තගෙ ගම පසුගිය දවස්වල එක දිගම වැහි ඇද හැලුණි.පුරුද්දක් විදිහට රාජකාරියට ගියත්,පැවති ගංවතුර තත්වය සහ නායයාම් නිසා මම ද බෙහෙවින් කාර්ය බහුල තත්වයකටත්,ඉමහත් කලබලයටත් පත්ව සිටියෙමි. එහෙත් ඇතැම් සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා දිනවලත්,සතියේ නිවාඩු දිනවලත් ගෙදර සිටීමට සිදු වූ අතර,ගෙයින් එළියට බැසීමටවත් නොහැකිව ගෙදරටම වී සිටියෙමි.දරුවන්ද වැස්සේ නින්දට ගොස් සිටින සෙනසුරාදා දිනයක ඉවුම් පිහුම් සදහා කුස්සියට ගියෙමි.කුස්සියේ දොර හැරිය විට ධාරානිපාත වරුසාවකුත්,මොහොතින් මොහොත මතුව එන මේඝ ගර්ජනාත් ඒ එක්කම මතුව එන විදුලි එළියත් දක්නට ලැබුණි.ඇත්තටම මා සිත ඒ අතර අතරමංවිය. මගේ සිත නිරන්තරයෙන් අතීතයට ඇදී ගියේ මටත් නොදැනීමය. මගේ තාත්තාගේ ගමට මා ඉබේම පිවිස තිබුණි. තාත්තාගේ මහගේ පිහිටා තිබුණේ රත්නපුර රක්වාන මාර්ගයේ ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බොහෝදුරක් ගියවිට හමුවන මහ පන්නිල ගමේය. අපි ඉස්සර ගමේ යනකොට යන්නේ පානදර හයේ බස් එකේ නැගලායි.රත්නපුරයෙන් පෙ.ව.7.00 ට රක්වාන බස් එකට නැග්ගම පාන්දර 8.30 පමණ වන විට ඉස්ටෝරු කඩේ හන්දියෙන් බැසිය හැකි වේ.බොහෝ විට පාසල් නිවාඩුවට ගමේ යන්නේ අයියාත් මාත් පමණි.ඒ නංගී අප දෙදෙනාට වඩ
Comments