අතීතය

හෙට උ‍දේ ‍ගොයම් කපන්න තියනවා පාඩම් කරන අත‍රෙ යන්තමින් වගේ මට ඇහුණා.... හවස වැඩ ඇරිලා ආපු තාත්තා හරි හරියට වැඩ.... දෑකැති ‍හොයනවා වටිටි පිහිදානවා............. ටිකකින් කාලා අපි නින්දට ගියා. උ‍දේ පාන්දරම ලොකු දුවේ,‍ලොකු දු‍වේ නැගිටින්න තාත්තා කතා කරනවා මං හිතුවේ ඉස්කෝ ‍ලො යන්න වෙන්න ඇති කියලා ලොකු දුවේ අම්මට සනිප නෑ... අද ‍‍ගොයම් කපනවා කොහොමද මේවා කරගන්නේන තාත්තා කියනවනවා.......කො‍හොම හරි කරමු මං කිව්වා......... සතියකට දවස් දෙක තුනක් අම්මට ඇදුම හැ‍දෙනවා... ඒත් අපේ වැඩ පොඩ්ඩක්වත් පාඩු ‍වෙන්න දෙන්නෑ අම්මා. උදේට ඉව්වා..........දවාලටත් ඉවිවා......... වම්බටු මාලුවක් ..කරෝල ‍හොද්දක්.‍පොල් සම්බලයක්..එක්ක . ඒත් ඉතිං ‍ගෙදර නවතින්න විදියක් නෑනේ අම්මට කසාය ටික තම්බන්නත් ඕනි මොනව කරන්නද මන්ද. ලොකු මුට්ටියක් අරන් වතුර පත් අටක් මැනල මුට්ටියට දාල ලි‍පේ තිබ්බා.. හොදට ගින්දර දාලා පොල් ‍ලෙලි ටිකකුත් දාලා. ඉක්මනට ඇදගත්තා බස්එක යන්න කලි‍යෙන්. ඉස්කෝටලෙදි පන්තියේ යාලු‍වො එක්ක එකතු උනාමපොඩ්ඩක්වත් ‍‍ගෙදර මතක් වෙනනේ නැ. හරිම සතුටින් කාලය ගෙවිලා යනවා.... හවසට ‍ගෙට ‍ගොඩවෙන‍කොට තමයි අම්ම‍ගේ අසනී‍පො මතක් උනේ උ‍දේ ලිප තියපු කසාය හැලියගානට තැම්බිලා ඒක පෙරලා අම්මට දුන්නමඅමාරුවෙන් මං දිහා බලල,කෑවද අහනවා... ලෙඩ උනත් හිත අපි ගාවමයි. කොටපු හාල් ඉවර වෙලා ඉරිදා තම්බපු හාල් ටික මෝලට ‍ගෙනියන්න ඕනි. සෙ‍රෙප්පු දාන්න තහනම් ග‍මේ ඇවිදිනකොට ඒක තාත්තගේ නි‍යෝගයක් අපට. වී ටික ඔලුව උඩ තියා‍ගෙන වී මෝලට යනවා වී කොටන්න...ගෙදර ඇවිත් වි පොළලා රෑට බත් උයන්නත් එපායැ ඉතිං. හෙමීහිට කාමරයට ගිහිං අම්මට කොහොමද බැලුවා හොදටම නින්ද ගිහිං පව් අම්මා හරිම අහංසකයි. මේ කරුම ලෙ‍ඩේ නැත්තං ‍කොච්චර ‍හොදද.