Skip to main content

නිවාඩුව



අපේ ගෙදර ඉස්කෝලෙ නිවාඩු දුන්නම සතුටින් පිරෙනවා.ගෙදර හදල තියෙන කෑම බීම අම්ම හංගලා තියනවා.අපි බස් එකක් එනකං ඉස්සරහට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා.ඇයි දන්නවද...?නිවාඩු කාලෙට අයියා ගෙදර එනකන්.

අයියා 5 වසරේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ පාස්වෙලා කොළඹ ගියා.එයා නැවතිලා හිටියෙ නැන්දා කෙනෙක්ගෙ ගෙදර.

ඉතිං අපිට අයියා දකින්න වෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ නිවාඩු කාලෙට විතරයි.
ඔන්න ඉතිං අයියත් ගෙදරට ආවම ,අම්ම හංගල තියෙන කෑම ජාති ඔක්කොම එලියට අරන් අයියට දෙනවා
කන්න.අපේ අයියා වැඩි පුරම ආස දොදොල් කන්න.අනෙක් කෑම ජාති ඒ තරම් කන්නෙ නෑ.ඉතිං ඒන කන්න නංගියි මමයි අයිය ලගට වෙලා ඉන්නවා.

අයියා කිළුටු රෙදි ලෝඩ් එකක් ගේනවා.මන් ළිඳට ගිහිල්ලා ඒවා ඔක්කොම හෝදනවා.හොදලා ගෙනල්ල වනනවා.අයියා මට ඒවට සල්ලි දෙනවා.
ටික දවසක් ගෙදර හිටියට පස්සෙ අපි යනවා තාත්තගෙ මහ ගෙදර.තාත්තගෙ මහ ගෙදර තිබුණෙ රක්වානෙ.මහ පන්නිල කියන ගමේ.හරියටම කියනවානම් සිංහරාජ කැලේ.

ඔය ගමට යන්න බස් තිබුණෙ නැහැ.ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බැහැලා පයින්ම තමයි යන්න ඕනි.ඉතිං අපි පොඩි නිසා අපිට පයින් යන්න අමාරුයි.රූස්ස වනාන්තරය මැදින් ,කණාමැදිරි කැ ගහක සද්දෙ අස්සෙන්
අපි යනවා කන්ද මුදුනටම.

ඒ යන මග තියෙන ලොකු ඇළවල් වලින් අපිට එගොඩ වෙන්න බැහැ.ඉතිං මහප්පගෙ අයියල දෙන්න එනවා මගට.අපි යන්නෙ අයියලගෙ කර උඩින්.
මග දිගට හිඹුටු වැල් පිිලා.මී අඹ ගස් යට වැටිලා.අපි ඉතිං යන්කොට මග දිගට ඒවා කකා යනවා.දොලක් ගාව නැවතිලා උදේට අම්මා ගෙදරින් හදල දීපු මොනවාහරි කනවා.දොලෙන්ම වතුරත් බොනවා.හරිම සීතල වතුර.ආසාවේ බැහැ.

කොහොම හරි ගම්මානෙට ආවා කියමුකො.ඊ ගාවට ගෙදරට යන්න වෙල පහු කරන්න ඕනි.හැතැම්ම ගානක් දුරට බැලුවම පේන්නෙ වෙල.නිල්ල පිරුණු ගොයම සර සර ගාලා හුලඟට වැනෙනවා.ආසාවේ බැ.
උදා හිරු රැස් වැදිලා,සිසිල් සුලඟ ගත දැවටිලා,පුංචි පිණි බිඳු දෙපාවල දැවටෙන කෙකාට දැනෙන්නෙ හරිම හුරතලයක්.

වෙල ඉවරවුණු තැක තියෙන්නෙ මහ විසාල දෙල් ගහක්.ඊට එහායින් පේන්නෙ ආතාගෙ කොට්ටුව.අපේ පැත්තෙනම් කියන්නෙ කොටුව කියලනේ.ඒත් ඒ පැත්තෙ කිව්වෙ කොට්ටුව කියලා.ඔය කොට්ටුවේ පොල්,එනසල්,කෙසෙල්,අඹ,කිතුල්.කරාබු ලස් පිරිලා තිබුණා.කෙසෙලේ කැන් වල ගෙඩි පිරිලා ඉදිලා කහම කහ පාටයි.

තාත්තගෙ ගෙදර තිබුණෙ කන්ද මුදුනක.ගිය ගමන් ආතාට දණ ගහල වදිනවා.ආතා ලොකු නැන්දට කතා කරල අපිට තේ හදන්න තියනවා.නැන්ද කෙසෙල් ගෙඩි එක්ක හකුරු ගේනවා කන්න.අපි බඩ පිරෙනකන් කනවා.ඊට පස්සෙ කහට බොනවා.ඒ හකුරු තියෙන්නෙ ගුලි විදියට.හරිම රසයි.
ඊ ලඟට අපි දුවන්නෙ පීල්ලට.ගෙට ටිකක් දුරින් තමයි පීල්ල තිබුණෙ.එතන වතුර පාරෙ කකුළුවො ඉන්නවා .අපි උන්ව අල්ලනවා.
පිල්ලට ඔලුව අල්ලද්දි ඔලුව ගැලවෙන තරම්.ඒ මදිවට සීතල.කිටි කිටි ගාලා වේව්ලනවා.කොහොමත් පැය දෙක තුනක් නම් අපි වතුරෙ ඉන්නවා. ගොඩට ඇවිත් දුවගෙන ගෙදරට යනවා.ගෙදරට ගියාම කොස් මාලුවක්.හාල්මැස්සන් හොද්දක්,ගොටුකොල සම්බෝලයක් බිත්තරයක් එක්ක රතු කැකුළු බත් පිඟානක් බෙදල දෙනවා කන්න.මම ආසා බත් දංකුඩය කන්න.රතු කැකුළු හාල් වංගෙඩියෙ කොටල තමයි බත් උයන්නෙ.එතකොට දංකුඩය හරිම රසයි.

Comments

හික්ස්......අම්මා කැම හංගලා තියන්නේ අයියා එන්න කලින් කැම ටික අතුරුදහන් වෙයි කියලා වෙන්නැති....නේද අක්කා....හික්ස්...
ඔව් නැත්නම් මායි නංගියි ඒකට වග කියනවනේ...

Popular posts from this blog

තාත්තගෙ ගම පසුගිය   දවස්වල එක දිගම වැහි ඇද හැලුණි.පුරුද්දක් විදිහට රාජකාරියට ගියත්,පැවති ගංවතුර තත්වය සහ නායයාම් නිසා මම ද බෙහෙවින් කාර්ය බහුල තත්වයකටත්,ඉමහත් කලබලයටත් පත්ව සිටියෙමි. එහෙත් ඇතැම් සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා දිනවලත්,සතියේ නිවාඩු දිනවලත් ගෙදර සිටීමට සිදු වූ අතර,ගෙයින් එළියට බැසීමටවත් නොහැකිව ගෙදරටම වී සිටියෙමි.දරුවන්ද වැස්සේ නින්දට ගොස් සිටින සෙනසුරාදා දිනයක ඉවුම් පිහුම් සදහා කුස්සියට ගියෙමි.කුස්සියේ දොර හැරිය විට ධාරානිපාත වරුසාවකුත්,මොහොතින් මොහොත මතුව එන මේඝ ගර්ජනාත් ඒ එක්කම මතුව එන විදුලි එළියත් දක්නට ලැබුණි.ඇත්තටම මා සිත ඒ අතර අතරමංවිය. මගේ සිත නිරන්තරයෙන් අතීතයට ඇදී ගියේ මටත් නොදැනීමය. මගේ තාත්තාගේ ගමට මා ඉබේම පිවිස තිබුණි. තාත්තාගේ මහගේ පිහිටා තිබුණේ රත්නපුර රක්වාන මාර්ගයේ ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බොහෝදුරක් ගියවිට හමුවන මහ පන්නිල ගමේය. අපි ඉස්සර ගමේ යනකොට යන්නේ පානදර හයේ බස් එකේ නැගලායි.රත්නපුරයෙන් පෙ.ව.7.00 ට රක්වාන බස් එකට නැග්ගම පාන්දර 8.30 පමණ වන විට ඉස්ටෝරු කඩේ හන්දියෙන් බැසිය හැකි වේ.බොහෝ විට පාසල් නිවාඩුවට ගමේ යන්නේ අයියාත් මාත් පමණි.ඒ නංගී අප දෙදෙනාට වඩ
අතීතයෙන් බිඳක්  තුන්වන කොටස.... පද්මසිරි ත්‍රිමාවිතාන මා ඉතාමත් ගරු කල,ඉතාමත් ආදරය කල පුද්ගලයෙක් විය.අදින් අවුරුදු විසි ගණනකට පෙරාතුව වුවද එය එදා මෙන්ම අදටත් එසේසමය. එහෙත් ආදරය යනු වරදවා වටහා නොගන්නා මෙන්ද කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.මා එසේ කීවේ වරදීමකින් හෝ එවැනි සිතුවිල්ලක් කෙනෙකු තුල ඉපදීමට ඉඩ දීම ඔහුට කරන අගෞරවයක් ලෙසට මා සිතනා බැවිනි. ඔහු ඉතාම අවිවේකි කාර්ය බහුල ජීවිතයක් ගත කල අයෙකි.එමෙන්ම හරියට කන්නට බොන්නට හෝ නිදන්නට පවා ඔහුට අවස්ථාවක් නොමැති විය. එහෙත් අපේ ගෙදරට පැමිණි සෑම දිනකම උඩ තියෙන ටැංකියෙන් නා ගත් ඔහු අප හා දොඩමළු වෙයි.එහෙත් වචනයක් හෝ අපතේ නොහරී.මා එසේ කියන්නෙ ඔහු කියන කිසිදු වැකියක් අපතේ හරින්නට හැකියාවක් නැති නිසාය. හැම විටම අපිට පොත පත පාඩම් කරන්නට උපදෙස් දෙයි.මම උසස් පෙළ පන්තියේදී විද්‍යා විෂයයන් හැදෑරුවෙමි.මට බොහෝ පාඩම් පිළිබඳව උපදෙස් ලබා දුන්නෙ ඔහුයි.නිවැරදිව පාඩම් කරන්නට කියා දුන්නේ ඔහුයි.මට අයියෙක් සිටියද ඔහු කිසිම දිනක අපේ අධ්‍යාපනය ගැන ඇඟිලි ගැසුවේ නැත. පන්තියේ ඉදිරි දහ දෙනා අතර සිටියද ඉන් ඔබ්බට ඒමට පාර තනා දුන්නේ ත්‍රිමාය.රෑ නිදි මරාගෙන පාඩම් කල අයුරු අපිට කියන්නෙ
අතීතයෙන් බිඳක්....2 වන කොටස පද්මසිරි ත්‍රිමා විතාන නම් වෛද්‍ය සිසුවා ඝාතනය විය.එදින අප නිවසේ කෑම පිසුවේ නැත.කිසිවකුට බඩගින්නක් පැමිණියේද නැත.අම්මා රත්කර තිබු යමක් කෑමට වෙනදා රණ්ඩු වෙන අපි එදින ගොළුවන් සේ කාමර තුලටම වී කල් ගෙවූහ. හදිසියේම ගේ ඉදිරිපස සුදු කොඩ්යක් දැමියයුතු යැයි මට සිත්විය.මා ලඟ තිබු සුදු රෙද්දක් මසා විශාල ප්‍රමාණයේ කොඩියක් දැම්මෙමි.  මෘත දේහය බැලීමට යාමට සිත් වුවත් තාත්තාගෙන් ඒ ගැන විමසීමට සිත් නොදේ.නංගීත් මමත් බෙහෝම අමාරුවෙන් වචන සිර කරගෙන සිටියෙමු. එහෙත් එක් වරම තාත්තා අපිට කතා  කලේය."ලොකු දුවේ අපි ත්‍රිමාව බලන්න යමුද" කියා ඇසුවේය.අපි එකවරම හා කියා කීවෙමු. ඊට පසු දින අපි කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයට යාම සඳහා රත්නපුර නගරයට ගියෙමු.රත්නපුර සිට කොළඹ බලා එකම බස් රථයක් හෝ ගමන් නොකරන බව අපිට බස් නැවතුම් පොලෙන් දැනුම් දෙන ලදි.තාත්තා ආපසු යාවියැයි බියක් මට ඇති විය.එහෙත් තාත්තා මට වඩා කල්පනා කාරි විය. ටික වේලාවක් කල්පනා කල තාත්තා පානදුර බසය වෙත ගමන් කර දුවේ අපි හොරණට ගිහිං කොළඹට යං  යයි පැවසීය.අපි පානදුර බසයේ නැග හොරණට ලඟාවීමු. හොරණින් කොළඹ බසයට ගොඩවී