සිහින දනව්ව

අපේ ගෙදර ඉස්කෝලෙ නිවාඩු දුන්නම සතුටින් පිරෙනවා.ගෙදර හදල තියෙන කෑම බීම අම්ම හංගලා තියනවා.අපි බස් එකක් එනකං ඉස්සරහට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා.ඇයි දන්නවද...?නිවාඩු කාලෙට  අයියා ගෙදර එනකන්. අයියා 5 වසරේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ පාස්වෙලා කොළඹ ගියා.එයා නැවතිලා හිටියෙ නැන්දා කෙනෙක්ගෙ ගෙදර. ඉතිං අපිට අයියා දකින්න වෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ නිවාඩු කාලෙට විතරයි. ඔන්න ඉතිං අයියත් ගෙදරට ආවම ,අම්ම හංගල තියෙන කෑම ජාති ඔක්කොම එලියට අරන් අයියට දෙනවා කන්න.අපේ අයියා වැඩි පුරම ආස දොදොල් කන්න.අනෙක් කෑම ජාති ඒ තරම් කන්නෙ නෑ.ඉතිං ඒන කන්න නංගියි මමයි අයිය ලගට වෙලා ඉන්නවා. අයියා කිළුටු රෙදි ලෝඩ් එකක් ගේනවා.මන් ළිඳට ගිහිල්ලා ඒවා ඔක්කොම හෝදනවා.හොදලා ගෙනල්ල වනනවා.අයියා මට ඒවට සල්ලි දෙනවා. ටික දවසක් ගෙදර හිටියට පස්සෙ අපි යනවා තාත්තගෙ මහ ගෙදර.තාත්තගෙ මහ ගෙදර තිබුණෙ රක්වානෙ.මහ පන්නිල කියන ගමේ.හරියටම කියනවානම් සිංහරාජ කැලේ. ඔය ගමට යන්න බස් තිබුණෙ නැහැ.ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බැහැලා පයින්ම තමයි යන්න ඕනි.ඉතිං අපි පොඩි නිසා අපිට පයින් යන්න අමාරුයි.රූස්ස වනාන්තරය මැදින් ,කණාමැදිරි කැ ගහක සද්දෙ අස්සෙන් අපි යනවා කන්ද මුදුනටම. ඒ යන මග තියෙන ලොක...

මගේ ඇස් දෙක පියාගත්තම මම නොදැනුවත්වම අතීතයට යනවා.මම ආසාවෙන් ගෙවපු මගේ පුංචි කාලේ නිතරම මට මතක් වෙනවා.සමහර වෙලාවට මටත් නොදැනිම මගේ ඇස්වලට කඳුලු උනනවා.ඒ සුන්දර ළමා වියේ මගේ වීරයො අතරෙ ඉදිරියෙන්ම ඉන්නෙ අපේ ආතා.ඒ කියන්නෙ අම්මගෙ තාත්තා. කොට කලිසමක් ඇදල,බුලත් විටක් හප හපා ඉස්සර තියෙන හාංසි පුටුවෙ වාඩිවෙලා ඉන්නවා.ආතා ගොඩක් විනෝදෙට කැමතියි.පුට් බැලෝ පියානොවක් තිබුණා.ආතාට හරිම ලස්සනට ඒක වාදනය කරන්න පුළුවන්.කවුරුහරි ගෙදරට ආවම ඒක ගහල ලස්සනට සිංදු කියනවා. මන් පොඩි කාලේ අපේ අම්ම හිටියේ ට්‍රේනිං කොලිජියෙ.මම හැදුනෙ පුංචි අම්මල ආතම්මල එක්ක.ඉස්සර පුංචි අම්මල රෙදි හෝදලා නා ගන්න යන්නෙ පල්ලෙහා ළිඳට.ඒ ළිඳ ගොඩක් ගැඹුරුයි.අදටත් අපිව පොව්වන්නෙ නැහැ.වතුර පිරිලා කටටම.ඒකෙන් පිටවෙන වැඩි වතුර ටික පොඩි ටැංකියකට යනවා.ඒකෙන් තමමයි අපි නැවේ.ළිඳ ලඟ ලොකු ගලක් තියෙනවා.ඒකෙ තමයි ඒ ගොල්ල පිට ඇතිල්ලුවෙ.තව ලොකු කුඹුක් ගහක් තිබුණා මට මතකයි එතන. ඉතිං දවසක් පුංචි අම්මා රෙදි හෝදලා,මාවත් නාවලා ගොඩින් තියලා නාන්න පටන් ගත්තා.එක පාරටම 'ජබොග්  'ගෑවා විතරයි මන් ළිඳේ. යට යනවා,උඩ එනවා.යට යනවා .උඩ එනවා.ඔය විදියට තුන් පාරක්ම යට ...

අපේ මහ ගෙදර තිබුණෙ පාරෙන් ටිකක් ඈත.වටේටම තිබුණෙ කොම්පැණියෙ වත්ත. මහ පාරෙ ඉඳන් වංගු වලින් හැරුණු පාරක් දිගේ තමයි එන්න ඕනි.ඒත් ගම මැදින් එන්න පොඩි කෙටි පාරක් තිබුණා.ඒ පාරට කිව්වෙ අක්කර දොලහෙ පාර කියලා.රබර් අක්කර දොළහක් මැදින් ආව නිසා තමයි ඒ පාරට අක්කර දොළහ කියන නම වැටිලා තිබුණෙ. ඒ පාරවල් දෙකම හරි පාලුයි.ගෙදරට එන කෙනෙක් විතරයි ආවේ ගියෙ. ඒත් ඒ පාරවල් දෙකෙන්ම මම තනියෙම ගිහිං තියෙනවා.හැතැම්ම ගානකට මිනිස් පුළුටක්  පේන්න නැති උනත්මම කිසි බයක් නැතුව ඔය පාරවල් දෙකෙන්ම යනවා. අක්කර දොළහෙ පාර දිගේ තමයි මිනිස්සු රබර් කිරි කපලා අරන් එන්නෙ.බැරල්වල දාල ඔලුව උඩ තියාගෙන හරිම අමාරුවෙන් පේලියට එනවා.ඒ ගේන කිරි ලොකු ටැංකියකට දානවා.ඊට පස්සෙ ඇසිඩ් දාලා කළවම් කරල ලොකු කිරි ඔරු වලට දානවා.ඒ කිරි ඔරු හදල තිබුණෙ ලීයෙන්.මැදින් පොඩි ලී කෑල්ලක් ගහල කිරි ඔරුව පොඩි  කෑලි වලට වෙන් කරල තිබුණා. මම පොඩි කාලෙ හරිම දඟයි.දඟ කියන්නෙ පොඩ්ඩක්වත් නිකන් ඉන්න බැහැ.දක්කවද දවසක්දා මන් කිරි ඔරුවක් ඇතුලට වැටුනා.ළිඳට ගිහිං හොදටම නෑවා.ඇඟ කිටි ..කිටි ..ගානවා....... සීතලේ.ඒත් කිරිටික මිදිලා. ඉස්කෝලෙ ඇරිලි ආපු තාත්...

මට ඔබෙ මුදු සුවඳ සිත් ලෙසින් විඳගන්න  අවසරද ? . . . ගෙවෙන හම රෑ පුරා ඔබ ලඟින් සෙනෙහෙසින් වැතිරෙන්න අවසරද ? . . . ඔබ සිතට නොරිදවා ඔබේ ඔය මුදු මුහුණ සිප ගන්න අවසරද ? . . . හැමදාම ආදරෙන් මේ සොදුරු ජිවිතය විඳගන්න අවසරද?.

මම ඉස්සර පුංචි කාලේ හිටියෙ අපේ අම්මගෙ මහ ගෙදර.අක්කර පහලොවක් විතර ලොකු ඉඩමක හරි මැද තමයි මේ ගේ තිබුණෙ.ගේ වටේටම තිබුණෙ පොල් හිටවලා.හරිම ලස්සනයි.අඹ,කජු ථපේර ,දොඩම්,‍දෙළුම් නාරං,ඇඹරැල්ල වගේ හැම පළතුරක්ම වත්තෙ පිරිලා. මහ ගෙදර ඉස්සර කාලේ හැටියට ලොකු ගෙයක්.කාමර තුනක් ,කෑම කාමරයක්,කුස්සියක්,ආලින්දයක් තිබුණා.මැද මහ දොරක් තිබුණා ලී වලින් හදපු. අයියයි මමයි දෙන්න පොඩි කාලේ හරිම යාලුයි.මං දෙකේ පන්තියෙ,අයියා  හතරෙ පන්තියෙ විතර.මට මතක විදිහට.ඒ ගෙදර ඉස්සරහ ලොකු යකඩ පයිප්පයක් හිටවල තිබුණා.අපි ඕක දිගේ බඩගාලා ගිහිං වහලෙට නගිනවා.අම්ම බයේ කෑ ගහනවා.තාත්තා අපිට හොදට කථා කරල අනේ මයෙ පුතේ බහින්න ,මං ඔයාලට පේර කඩල දෙන්නම් කියලා වහලෙන් අපිව බස්සව ගන්නවා. අනේ අපිත් ඉතිං ඒකට රැවටිලා වහලෙන් බහිනවා.බැස්සට පස්සෙනෙ වැඩේ තියෙන්නේ.තාත්තා කෝටුවක් අරන් අපි දෙන්නට හොදටම දෙසා බානවා. සමහර වෙලාවට මම අයියා එක්ක රණ්ඩු වෙනවා.එහෙම වුණාම මම ටිකක් කපටි වෙලා "යං අයියෙ අපි ජම්බු කඩන්න කියලා" ජම්බු ගහ යටට අයියව එක්කන් යනවා.අනේ ඉතිං අයිය දිග කෝටුවක් අරන් ජම්බු කඩනවා.මං මොකද දන්නවද කරන්නෙ.ජම්බු ගහ යට තියලා තියෙ...

අපේ මහ ගෙදර දානයක් දුන්නා.ඉතිං අපි බඩු මුට්ටුත් බැඳන් ඔක්කොම එක්ක සිකුරාදා හැන්දෑවේ ගෙදර ගියා. අපේ ගෙදර දැනට ඉන්නෙ නංගි මමයි විතරයි.ඉතිං ඔක්කොම වැඩ ටික අපේ කර පිට තමයි වැටුනෙ. කොහොම හරි මහන්සි වෙලා ඒ වැඩ ටික හොඳටම කරගත්තා අපි දෙන්න එකතුවෙලා. ඒත් දැන් මන් කියන්න යන්නෙ ඒ ගැන නම් නෙමෙයි. අපේ දානෙට වැඩිය අපේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවො ගැන. හාමුදුරුවන්ගෙ නම කිරිඇල්ලේ විමල බුද්ධි ලොකු හාමුදුරුවො.හාමුදුරුවන්ගෙ වැඩි උපාසක කමක් නැහැ. එත් ඒ කාලේ ගමේ ඉස්කෝලෙ ළමයින්ට නිකන් බුද්ධාගම ඉගැන්නුවා.දහම් පාසලක් ආරම්භ කරල ළමයින්ට දහම් දැනුම ළබල දුන්නා.මට මතකයි මමත් ඒ කාලේ තරඟ වලට ගියා. අපේ ගම ගොඩක් දුෂ්කර ගමක්.පොතක් පත්තරයක් ගත්තෙ එහෙමත් ගෙදරකට විතරයි.ඒ හින්දා හැමුදුරවො දහම් පාසලේ පුස්තකතාලයක් පටන් ගත්තා.ඒත් 2003 ආපු මහ ගංවතුරට පුස්තකාලෙයි පොතුයි ඔක්කමෙ විනාශ වෙලා. ඒත් හාමුදරුවො නිකන් හිටියෙ නැහැ.ආයෙත් පුස්තකාලයක් ආරම්භ කලා. අපි බණ දවසේ දුන්න පිරිකරට පොත් දෙකකුත් දුන්නා.හාමුදුරුවන්ට හරිම සතුටුයි. දන්නවද අළුත්ම දේ... දහම් පාසල් එන ළමයින්ට දවල්ට කැම වේලක් පන්සලෙන් දෙනවා.හරිම පුදුමයි.වැඩිහරියක් ළ...

සිත නුඹ රිදවපන් තව රිදවපන් ගහන්නට බැරිව රිදවපන්... ගැහුවාට වඩා මහ දුකක් දැනෙනා  සිතට ගහපන් තවත්  එකම එක  එකම එක වතාවක්.. ගහල රිදුනට වඩා මට රිදෙයි හැමදාම හදවතම ගිනි ගනි මහ මේඝයක් සේ වෙලී.

ට්‍රිං ට්‍රිං ට්‍රිං ට්‍රිං... ජංගම දුරකථනය නාදවෙයි.. හලෝ... මම කතා කළෙමි හලෝ.. අනෙක් පසින් ඇසුණු හඬ මගේ දෙසවන් බිහිරි වන්නට තරම්.. වසර ගණනාවකට පසු ඔබෙන් ඇමතුමක්. කියන්නට කිසිවක් මතක නැති අසන්නට කිසිවක් හිතේ නැති දොඩන්නට කිසිවක් මතක නැති එහෙත් ඔබෙ හඬ නම් මතක ඇති.. වසර ගණනකට පෙර මගේ වූ ඔබ අද වෙනතක බැඳි.. එදා වගේම අදත් ඔබ ළබැඳි කටහඬ මගේ දෙසවන් දෝංකාරය නගයි. ආදරය අහිමිවූවත් මට ඔබ අහිමි වුවත් මට සදාතන මතකයකි සැමදාමත් ඔබේ සෙනෙහස.

මගේ හිත රිදෙව්වට තරහනෑ මං පොඩ්ඩක්වත්... මට බැන්නට කියන්නෑ මන් මොනවත්... ඇයි දන්නවද ඔයා ඔය බනින්නෙ මට තියෙන ආදරේට... හැමවෙලේම හොයන්නෙ මාව තනිකමට.. ඒ හින්ද ඔයා ඔය බැන්නට ආදරෙයි නේද මට ඇත්තටම.