Skip to main content

හයිද්‍රාබාද් සිට චෙන්නායි දක්වා...

චෙන්නායි සිට හයිද්‍රාබාද් දක්වා ඉතිරිය...

අපි පැමිණි චර්මිනා එක්ස්ප්‍රස් දුම්රිය චෙන්නායි දුම්රිය ස්ථානයේ නැවැත්වූ බව දන්වමින් මා පෙර සටහන අවසන් කලා.අද එතැන්සිට ඉදිරියට ..

චෙන්නායි දුම්රිය ස්ථානය ඉතාමත්ම කලබලකාරි.කඩිනමින් අපි දුම්රියේ බැස ගත්තෙ අධික වෙහෙස මෙන්ම බඩගින්නක්ද තිබුණු නිසාවෙනි.
වේලාව තවමත් පෙ.ව. 8.30 නිසාදෝ දුමරිය ස්ථානයේ තැනින් තැන බිම එලාගත් රෙදි කැබලි මත නිදාහුන් මිනිසුන් බොහොමයකි.ගමන් මළු හිසට තබාගෙන නිදා සිටින්නෙ තම ගමන් වාරය එළැඹෙන තෙක්ය.
එහෙත් මෙම දුම්රිය ස්ථානයේ ඇති අපිරිසුදු බව නිදාගැනීමට තබා පැවහන් පැළඳ හෝ ඇවිදීමට සිත් නොදෙයි.ඒ තරමටම සෙම් කැහි හොටු වගේම ඉවසිය නොහෙන මුත්‍රා ඟඳද ඇත.එහෙත් මිනිසුන් ඒ වගක් නොමැතිව සුවසේ නිදති.
ඉකිමනින්ම දුම්රිය ස්ථානයෙන් පිටවීමට සිතා ගත්තද,දුම්රියට පැටවීමට ගෙනා තැපැල් මළු,හා මුහුදු මාළු පෙට්ටි අපේ ගමන් මග අවහිර කරන ලදි.
බොහෝම අමාරුවෙන් පිටතට පැමිණියෙමු.එළිය ඉතා ජනාකීර්ණය.සිටින්නටවත් නිදහස් තැනක් නැතුවා වගේය.අපි නවාතැන් ගත් හෝටලයෙන් බස් රියක් පැමිනෙන තුරු අපි ඉතා කුඩා ඉඩක නැවතුනෙමු.
වේලාව පෙ.ව නවයට ආසන්න වුවද දැඩි හිරු රශ්මියක් අප වෙත පතිත වෙයි.අසීරුවෙන් වුවත් තවත් විනාඩි කිහිපයක් අපි එලෙසම සිටියේ පොඩ්ඩක්වත් එහා මෙහා අනොත් අප අතරමංවේය යන බිය නිසාවෙනි.
බස් රථය පැමිණි පසු අපි නවාතැන් ගත් රෝයල් ප්ලාසා හෝටලයට යාමට පිටත් වුනෙමු.
එම රියදුරා දන්නෙ හින්දි භාෂාව හා දමිළ භාෂාව පමණකි.හොද වෙලාවට මට ටිකක් දමිල භාෂාව හුරු පුරුදුය.ඒ නිසා ඔහු හා දමිල බසින් කතා කිරිමේ අවස්ථාව හා පැහැදිලි කර ගැනිම් කර ගැනීමට අවස්ථාව උදා විය.
නලලත මැද විශාල අළු පැහැ තිලකයක් තබාඇති මොහු අපේ රටේ දමිළයන්ට බෙහෙවින් සමාන නිසාදෝ මට ඉතා කිට්ටු බවක් දැනුණි.
හේ ඉතා කරුණාවන්ත මහත්මයෙකි.
ඔහු හැමවිටම දොඩමළු වීමට ආසා කරයි.එහෙත් ඔහුට ඒ සඳහා ඉඩක් නොමැති සේය.මා අන් අයගෙන් වෙන්වී ඔහු හා දොඩමළු විය.
රෝයල් ප්ලාසා හෝටලයේ ඉදිරිපස විශාල ඝන දෙවි රූපයකි.එය ඉදිරියෙන් විශාල රෝස මල් පෙති හා මල් වලින් සමන්විත බඳුනකි.එය ඉතාමත් අලංකාරය.සාරියක් හැඳ හිසේ මල් ගසා ගත් ඉන්දියානු යුවතියක් එය හැඩ ගන්වයි.
උදෑසන ආහාරය අපිට ලැබුණේ අපි නවාතැන් ගත් හෝටලයෙනි.මාස දෙකක් ලුණු මිරිස් තුනපහ නැතිව ඒකාකාරි ආහාර වේලකින් සන්තර්පණය වූ අපට එම ආහාර දිව්‍ය භෝජනයක් විය.
උණු කල එළකිරි ,ශිත කල එළ කිරි,ඉඩ්ලි,වඩේ,දෝසයි,පාන්,බාසුමති බත්,නූඩ්ල්ස් ජැම් බටර් සහ සෝස් වර්ගත්,චට්නි වර්ගත් බොහොමයක් විය.ඊට  අමතරව පලතුරු බීම සහ තේ සහ කෝපි තබා තිබුණි.ඒවා යහමින් භුක්ති වින්දේ දවාලට ආහාරයක් ගැනීමට අවස්ථාවක් නොලැබෙන නිසාවෙනි.
හොදින් අහරින් සන්තර්පණය වු අපි අපේ අධ්‍යාපන ස්ථාන නැරඹිමට ගියෙමු.

චෙන්නායි නගරය ඉතා විශාලය.මං මාවත් සියල්ලම පාහේ අධිවේගි ලෙස සකස් කරමින් පවතින නිසා දුහුවිල්ලෙන් පිරි ඇත.ඒ වගේම අධික අව් රශ්මිය නිසා අපිව කළු පැහැ ගැන්විනි.
චෙන්නායි නගරයේ ඇවිදිද්දි මට හැඟුනේ අපි යන්නෙ යාපනය නගරයේ දෝයි කියායි.හැම බෝඩ් ලෑල්ලකම,බස් රළුවල,කඩවල පවා නම් ඇඳ ඇත්තෙ දමිල බසිනි.එය එක්තරා දුරකට මගේ සිතට ගෙන දුන්නෙ සහනයකි.ඒ හුරු පුරුදු භාෂාවක් මා නෙත ගැටීමෙන් ලත් සහනයයි.
අපි ඊ ලඟ දිනයේ ගියේ චෙන්නායි හි සුප්‍රසිද්ධ මරීනා වෙරළ තීරය නැරඹිමටයි.ලෝකයේ දෙවැනිතම විශාල වෙරල තීරය මරීනා වෙරල තීරයයි.මට යලිත් වරක් ඉන්දියන් සාගරයේ රැල්ල පෑගීමට අවස්ථාව උදා වුණි.ඒ අතර මා බලා සිටියේ  ඈත සමුදුර දෙසයි.ඒ මොහොතකට හෝ මා කුඩා දිවයින ඇස ගැටේවිය යන බොළඳ විශ්වාසයෙනි.
ටික වේලාවක් වෙරලේ නැටූ පසු  මුහුද රළු විය.
ටික වේලාවකින් ඉන්දියන් පොලීසියෙ කාන්තාවක් සහ පිරිමි අයෙක් අශ්වයා පිට පැමිණ වහා ඉවත් වන ලෙස පැවසීය.

එහෙත් ඒ වෙරල තීරය තාම අපිරිසිදුය.
එහෙත් විශාල වශයෙන් සංචාරකයින් ඇදි එන වෙරලකි.ඔලුවේ පටන් වැලි හා මුහුදු දිය නා ගත් අපිට ආපසු යන්නට සිදුවූයේ තෙත හා වැලි පිරුණු කලිසම් වලිනි.
ඒ යන අතර අපේ අධ්‍යක්ෂක තුමා විශ්වාෂ් රාවෝ මගෙන් මෙසේ ඇසුවේය.*කොහොමද සුභාෂිණි ඔය කලිසම ඔච්චර ෆිට් එකට තියෙද්දි ඔයා දණහිවටත් උඩට ඒක කොට කලේ *මම කිසිත් නොකියා සිනා සුනේ එය කෙසේ කොට කලේදැයි මමවත් නොදත් බැවිනි.මුහුදට පනින්නට තිබුණු හදිසියට කල කී දේවල් අමතකව ගොස්ය.
හොඳම වැඩේ ඒක නොවෙයි.ඒ යන අතරමඟ අපිට ආ බඩගින්න නිසාම කේ.එෆ්.සී එකකින් ආහාර ගැනීමද කලේ දිය බෙරෙමිනි.
කොහොම අනත් මාර්ගයේ තිබුණු අධික රළු වාහන නිසාම හෝටලයට යද්දි කලිසම් වේලි  අවසන්ව තිබුණි.

ඉතිරිය..

චෙන්නායි සිට බැංගලෝරයට...කෝච්චියෙන් ගිය දහවල් ගමන


Comments

ඉන්දියානු සංචාර පිළිබඳව ලියැවෙන දේට මම බොහෝම මනාපයි... හැකු තාක් ප්‍රවාහන ක්‍රම ගැනත්..ආහාර පාන ගැනත් ලියන්න හැකිනම් ඒවා මට වටිනවා...

Popular posts from this blog

තාත්තගෙ ගම පසුගිය   දවස්වල එක දිගම වැහි ඇද හැලුණි.පුරුද්දක් විදිහට රාජකාරියට ගියත්,පැවති ගංවතුර තත්වය සහ නායයාම් නිසා මම ද බෙහෙවින් කාර්ය බහුල තත්වයකටත්,ඉමහත් කලබලයටත් පත්ව සිටියෙමි. එහෙත් ඇතැම් සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා දිනවලත්,සතියේ නිවාඩු දිනවලත් ගෙදර සිටීමට සිදු වූ අතර,ගෙයින් එළියට බැසීමටවත් නොහැකිව ගෙදරටම වී සිටියෙමි.දරුවන්ද වැස්සේ නින්දට ගොස් සිටින සෙනසුරාදා දිනයක ඉවුම් පිහුම් සදහා කුස්සියට ගියෙමි.කුස්සියේ දොර හැරිය විට ධාරානිපාත වරුසාවකුත්,මොහොතින් මොහොත මතුව එන මේඝ ගර්ජනාත් ඒ එක්කම මතුව එන විදුලි එළියත් දක්නට ලැබුණි.ඇත්තටම මා සිත ඒ අතර අතරමංවිය. මගේ සිත නිරන්තරයෙන් අතීතයට ඇදී ගියේ මටත් නොදැනීමය. මගේ තාත්තාගේ ගමට මා ඉබේම පිවිස තිබුණි. තාත්තාගේ මහගේ පිහිටා තිබුණේ රත්නපුර රක්වාන මාර්ගයේ ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බොහෝදුරක් ගියවිට හමුවන මහ පන්නිල ගමේය. අපි ඉස්සර ගමේ යනකොට යන්නේ පානදර හයේ බස් එකේ නැගලායි.රත්නපුරයෙන් පෙ.ව.7.00 ට රක්වාන බස් එකට නැග්ගම පාන්දර 8.30 පමණ වන විට ඉස්ටෝරු කඩේ හන්දියෙන් බැසිය හැකි වේ.බොහෝ විට පාසල් නිවාඩුවට ගමේ යන්නේ අයියාත් මාත් පමණි.ඒ නංගී අප දෙදෙනාට වඩ
අතීතයෙන් බිඳක්  තුන්වන කොටස.... පද්මසිරි ත්‍රිමාවිතාන මා ඉතාමත් ගරු කල,ඉතාමත් ආදරය කල පුද්ගලයෙක් විය.අදින් අවුරුදු විසි ගණනකට පෙරාතුව වුවද එය එදා මෙන්ම අදටත් එසේසමය. එහෙත් ආදරය යනු වරදවා වටහා නොගන්නා මෙන්ද කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.මා එසේ කීවේ වරදීමකින් හෝ එවැනි සිතුවිල්ලක් කෙනෙකු තුල ඉපදීමට ඉඩ දීම ඔහුට කරන අගෞරවයක් ලෙසට මා සිතනා බැවිනි. ඔහු ඉතාම අවිවේකි කාර්ය බහුල ජීවිතයක් ගත කල අයෙකි.එමෙන්ම හරියට කන්නට බොන්නට හෝ නිදන්නට පවා ඔහුට අවස්ථාවක් නොමැති විය. එහෙත් අපේ ගෙදරට පැමිණි සෑම දිනකම උඩ තියෙන ටැංකියෙන් නා ගත් ඔහු අප හා දොඩමළු වෙයි.එහෙත් වචනයක් හෝ අපතේ නොහරී.මා එසේ කියන්නෙ ඔහු කියන කිසිදු වැකියක් අපතේ හරින්නට හැකියාවක් නැති නිසාය. හැම විටම අපිට පොත පත පාඩම් කරන්නට උපදෙස් දෙයි.මම උසස් පෙළ පන්තියේදී විද්‍යා විෂයයන් හැදෑරුවෙමි.මට බොහෝ පාඩම් පිළිබඳව උපදෙස් ලබා දුන්නෙ ඔහුයි.නිවැරදිව පාඩම් කරන්නට කියා දුන්නේ ඔහුයි.මට අයියෙක් සිටියද ඔහු කිසිම දිනක අපේ අධ්‍යාපනය ගැන ඇඟිලි ගැසුවේ නැත. පන්තියේ ඉදිරි දහ දෙනා අතර සිටියද ඉන් ඔබ්බට ඒමට පාර තනා දුන්නේ ත්‍රිමාය.රෑ නිදි මරාගෙන පාඩම් කල අයුරු අපිට කියන්නෙ
අතීතයෙන් බිඳක්....2 වන කොටස පද්මසිරි ත්‍රිමා විතාන නම් වෛද්‍ය සිසුවා ඝාතනය විය.එදින අප නිවසේ කෑම පිසුවේ නැත.කිසිවකුට බඩගින්නක් පැමිණියේද නැත.අම්මා රත්කර තිබු යමක් කෑමට වෙනදා රණ්ඩු වෙන අපි එදින ගොළුවන් සේ කාමර තුලටම වී කල් ගෙවූහ. හදිසියේම ගේ ඉදිරිපස සුදු කොඩ්යක් දැමියයුතු යැයි මට සිත්විය.මා ලඟ තිබු සුදු රෙද්දක් මසා විශාල ප්‍රමාණයේ කොඩියක් දැම්මෙමි.  මෘත දේහය බැලීමට යාමට සිත් වුවත් තාත්තාගෙන් ඒ ගැන විමසීමට සිත් නොදේ.නංගීත් මමත් බෙහෝම අමාරුවෙන් වචන සිර කරගෙන සිටියෙමු. එහෙත් එක් වරම තාත්තා අපිට කතා  කලේය."ලොකු දුවේ අපි ත්‍රිමාව බලන්න යමුද" කියා ඇසුවේය.අපි එකවරම හා කියා කීවෙමු. ඊට පසු දින අපි කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයට යාම සඳහා රත්නපුර නගරයට ගියෙමු.රත්නපුර සිට කොළඹ බලා එකම බස් රථයක් හෝ ගමන් නොකරන බව අපිට බස් නැවතුම් පොලෙන් දැනුම් දෙන ලදි.තාත්තා ආපසු යාවියැයි බියක් මට ඇති විය.එහෙත් තාත්තා මට වඩා කල්පනා කාරි විය. ටික වේලාවක් කල්පනා කල තාත්තා පානදුර බසය වෙත ගමන් කර දුවේ අපි හොරණට ගිහිං කොළඹට යං  යයි පැවසීය.අපි පානදුර බසයේ නැග හොරණට ලඟාවීමු. හොරණින් කොළඹ බසයට ගොඩවී