Skip to main content

අවුරුද්ද


ගේ ඉස්සරහ රතුපාට මල් පිපුණ එරබදු අත්තෙ වාඩිවෙලා කොහැ කෑ ගහනවා...
තවත් අවුරුද්දක් අත ලඟට ඇවිල්ල .
ගෙවල් දොරවල් අස්පස් කරන්න,අතුපතු ගාන්න සෝදන්න හැම දේටම විවේකයක් ඕනි.
 කෝ අපිට නිවාඩුවක්.
ඒත් ඉස්සර මම පොඩි කාලේ අවුරුද්දකට සතියකට විතර කලින් අපේ ගේ සෝදනවා.ඒකට අපි හැමෝම එකතු වෙනවා.දැන් වගේ ටැප් එකෙන් වතුර එන්නෙ නැ ඉස්සර.ළිඳෙන් වතුර ඇදගෙන තමයි ගේ හෝදන්නෙ.මමයි අයියි දෙන්නම හරිම ආසාවෙන් තමයි ගේ හෝදන්නෙ.
ඊට පස්සෙ අම්මගෙ වාරය.
පොඩි පොඩි වැඩවලට අපේ ගෙදරට එන ජේන් ඒ දවස්වලට හැමදාම අපේ ගෙදර එනවා උදේ පාන්දරම.පොඟවාපු පිටි ටික කොටා ගන්න,පොල් ටිකක් ගාලා මිරිකගන්න ජෙන් අම්මට උදවු වෙනවා. 
කුස්සියේ බැදෙන කැවුමක රස අදටත් කටට දැනෙන්නෙ පුදුම රසයක්.කටට ගත්ත ගමන් කරස් ගාලා හැපෙන තෙල් පිරුණ කැවුමක් කන්න මොනතරම් ආසයිද මම.
කොකිස් හදනකොට එක එක කොකිස් එක අරන් ගිහිං කනවා.අන්තිමට අවුරුද්දට අයෙත් අම්ම කොකිස් හදනවා.
ආතම්ම කරන්නෙ දොදොල් හැදි ගාන එක.ආතම්ම හදන දොදොල් පුදුම රහක්.කලුම කලුපාට දොදොල් වල රහ කියලා නිම කරන්න බෑ.අපේ අයියාගෙ ආසම කෑම තමයි දොදොල්.
මේ විදියට අවුරුද්දට කෑම ජාති මහ ගොඩක් හැදෙනවා...
අපි කරන්නෙ ගස්වල ඹන්චිලි බැඳගෙන පදිනඑක.
පන්ච දාන එක.
තාත්තා කෙසෙල් කැන් දෙක තුනක් ගෙනල්ල ඉදවනවා.ඒකට උදේ හවස දුම් පිඹිනවා.ඉක්මනට ඉදෙන්න කියලා.
මුලු ගෙදරම අවුරුදු සිරියෙන් බැබලෙනවා.
ඒත්
කාලය ගෙවිලා යන ඉක්මන.

අද ආතම්ම වගේම අම්මත් වියපත් වෙලා.
ඒ අයට කෑම හදන්න බැහැ.
වැඩ ඇරිලා ගෙදර ඇවිත් අමාරුවෙන් හදාගන්න කැවුම් පොඩ්ඩක්,කොකිස් ටිකක් මුල් බැඳගෙන මම අරන් යනවා අම්මටයි ආතම්මටයි.
ඒත් ඒ අය හදපු කැවුමක රස මට කවදාවත් දැනිලා නැහැ.
මම දැකපු ලස්සන අවුරුද්ද කවදාවත් මගේ දරුවො දැකලා නැහැ.
දොදොල් හදාගන්න අමාරුයි.ඒ නිසා දොදොල් ටිකක් ගන්නෙ කඩෙන්.
ආස්මි ගෙන්නෙත් සල්ලි වලට.
ඉස්සර හිටියා ජේන් කියලා උසම උස අම්මෙක්.එයා ඇවිත් වෙනමම පිටි පෙඟෙන්න දාලා වංගෙියෙ පිටි කොටනවා.කොටලා පෙනේර කිපයකින් හලනවා.ඊට පස්සෙ දවුල් කුරුඳු කොල කොටල එන 
සෙවල සාරය අරන් තමයි ආස්මි හදන්නෙ.තචේචිය පිරෙන්න ආස්මි හැදෙනකොට බලන්න ලස්සනයි.
ඊට පස්සෙ දෙපාර බැඳල තමයි පැණි වක් කරන්නෙ.
අපේ කුස්සියෙ තිබුණ පුංචි බංකුව උඩ වාඩිවෙලා මම බලාගෙන ඉන්නව ආස්මි හැදෙදන හැටි.
අද සිංහල අවුරුද්ද අම්මට තාත්ට අලුත් ඇදුමක් අරන් දීලා බුලත් ටිකක් දීලා වැඳලා විතරක් එන තත්වයට පත්වෙලා.

ඒත් අතීතය මොනතරම් නම් සුවඳද....





Comments

Buru Babe said…
අපි හැමෝගෙම අවුරුද්ද මේ වගේද මන්දා. අපි පොඩි කාලේ අපේ ගෙදර හදන කෑම අතර ආස්මී තිබිලා නෑ වෙන්න ඕනේ. ඒක හින්දා කන්න ආස වුනාට අදටත් මම ඒවා හදනවා දන්නේ නෑ. දොදොල් ගෙදර හදන එකට නම් මමත් ලොකු සහයෝගයක් දෙනවා. මතක විදියට ඒකට ගත්තේ හොඳට වේලිච්ච පොල්. ඒ ගෙඩි වල කෙඳි අරින වැඩේ මම තමයි කරන්නේ ඉස්සර. කොයි තරම් සුන්දර මතකද?
ඒ කාලේ මිනිස්සු මහන්සි කියලා ඔය වගේ අමාරු කෑම හදන එක නතර කලේ නෑනේ. අතීටේ රස මතක් වෙද්දිත් හරිම සුන්දරයි.

Popular posts from this blog

තාත්තගෙ ගම පසුගිය   දවස්වල එක දිගම වැහි ඇද හැලුණි.පුරුද්දක් විදිහට රාජකාරියට ගියත්,පැවති ගංවතුර තත්වය සහ නායයාම් නිසා මම ද බෙහෙවින් කාර්ය බහුල තත්වයකටත්,ඉමහත් කලබලයටත් පත්ව සිටියෙමි. එහෙත් ඇතැම් සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා දිනවලත්,සතියේ නිවාඩු දිනවලත් ගෙදර සිටීමට සිදු වූ අතර,ගෙයින් එළියට බැසීමටවත් නොහැකිව ගෙදරටම වී සිටියෙමි.දරුවන්ද වැස්සේ නින්දට ගොස් සිටින සෙනසුරාදා දිනයක ඉවුම් පිහුම් සදහා කුස්සියට ගියෙමි.කුස්සියේ දොර හැරිය විට ධාරානිපාත වරුසාවකුත්,මොහොතින් මොහොත මතුව එන මේඝ ගර්ජනාත් ඒ එක්කම මතුව එන විදුලි එළියත් දක්නට ලැබුණි.ඇත්තටම මා සිත ඒ අතර අතරමංවිය. මගේ සිත නිරන්තරයෙන් අතීතයට ඇදී ගියේ මටත් නොදැනීමය. මගේ තාත්තාගේ ගමට මා ඉබේම පිවිස තිබුණි. තාත්තාගේ මහගේ පිහිටා තිබුණේ රත්නපුර රක්වාන මාර්ගයේ ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බොහෝදුරක් ගියවිට හමුවන මහ පන්නිල ගමේය. අපි ඉස්සර ගමේ යනකොට යන්නේ පානදර හයේ බස් එකේ නැගලායි.රත්නපුරයෙන් පෙ.ව.7.00 ට රක්වාන බස් එකට නැග්ගම පාන්දර 8.30 පමණ වන විට ඉස්ටෝරු කඩේ හන්දියෙන් බැසිය හැකි වේ.බොහෝ විට පාසල් නිවාඩුවට ගමේ යන්නේ අයියාත් මාත් පමණි.ඒ නංගී අප දෙදෙනාට වඩ
අතීතයෙන් බිඳක්  තුන්වන කොටස.... පද්මසිරි ත්‍රිමාවිතාන මා ඉතාමත් ගරු කල,ඉතාමත් ආදරය කල පුද්ගලයෙක් විය.අදින් අවුරුදු විසි ගණනකට පෙරාතුව වුවද එය එදා මෙන්ම අදටත් එසේසමය. එහෙත් ආදරය යනු වරදවා වටහා නොගන්නා මෙන්ද කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.මා එසේ කීවේ වරදීමකින් හෝ එවැනි සිතුවිල්ලක් කෙනෙකු තුල ඉපදීමට ඉඩ දීම ඔහුට කරන අගෞරවයක් ලෙසට මා සිතනා බැවිනි. ඔහු ඉතාම අවිවේකි කාර්ය බහුල ජීවිතයක් ගත කල අයෙකි.එමෙන්ම හරියට කන්නට බොන්නට හෝ නිදන්නට පවා ඔහුට අවස්ථාවක් නොමැති විය. එහෙත් අපේ ගෙදරට පැමිණි සෑම දිනකම උඩ තියෙන ටැංකියෙන් නා ගත් ඔහු අප හා දොඩමළු වෙයි.එහෙත් වචනයක් හෝ අපතේ නොහරී.මා එසේ කියන්නෙ ඔහු කියන කිසිදු වැකියක් අපතේ හරින්නට හැකියාවක් නැති නිසාය. හැම විටම අපිට පොත පත පාඩම් කරන්නට උපදෙස් දෙයි.මම උසස් පෙළ පන්තියේදී විද්‍යා විෂයයන් හැදෑරුවෙමි.මට බොහෝ පාඩම් පිළිබඳව උපදෙස් ලබා දුන්නෙ ඔහුයි.නිවැරදිව පාඩම් කරන්නට කියා දුන්නේ ඔහුයි.මට අයියෙක් සිටියද ඔහු කිසිම දිනක අපේ අධ්‍යාපනය ගැන ඇඟිලි ගැසුවේ නැත. පන්තියේ ඉදිරි දහ දෙනා අතර සිටියද ඉන් ඔබ්බට ඒමට පාර තනා දුන්නේ ත්‍රිමාය.රෑ නිදි මරාගෙන පාඩම් කල අයුරු අපිට කියන්නෙ
අතීතයෙන් බිඳක්....2 වන කොටස පද්මසිරි ත්‍රිමා විතාන නම් වෛද්‍ය සිසුවා ඝාතනය විය.එදින අප නිවසේ කෑම පිසුවේ නැත.කිසිවකුට බඩගින්නක් පැමිණියේද නැත.අම්මා රත්කර තිබු යමක් කෑමට වෙනදා රණ්ඩු වෙන අපි එදින ගොළුවන් සේ කාමර තුලටම වී කල් ගෙවූහ. හදිසියේම ගේ ඉදිරිපස සුදු කොඩ්යක් දැමියයුතු යැයි මට සිත්විය.මා ලඟ තිබු සුදු රෙද්දක් මසා විශාල ප්‍රමාණයේ කොඩියක් දැම්මෙමි.  මෘත දේහය බැලීමට යාමට සිත් වුවත් තාත්තාගෙන් ඒ ගැන විමසීමට සිත් නොදේ.නංගීත් මමත් බෙහෝම අමාරුවෙන් වචන සිර කරගෙන සිටියෙමු. එහෙත් එක් වරම තාත්තා අපිට කතා  කලේය."ලොකු දුවේ අපි ත්‍රිමාව බලන්න යමුද" කියා ඇසුවේය.අපි එකවරම හා කියා කීවෙමු. ඊට පසු දින අපි කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයට යාම සඳහා රත්නපුර නගරයට ගියෙමු.රත්නපුර සිට කොළඹ බලා එකම බස් රථයක් හෝ ගමන් නොකරන බව අපිට බස් නැවතුම් පොලෙන් දැනුම් දෙන ලදි.තාත්තා ආපසු යාවියැයි බියක් මට ඇති විය.එහෙත් තාත්තා මට වඩා කල්පනා කාරි විය. ටික වේලාවක් කල්පනා කල තාත්තා පානදුර බසය වෙත ගමන් කර දුවේ අපි හොරණට ගිහිං කොළඹට යං  යයි පැවසීය.අපි පානදුර බසයේ නැග හොරණට ලඟාවීමු. හොරණින් කොළඹ බසයට ගොඩවී