Skip to main content

තාත්තගෙ ගම

  • පසුගිය  දවස්වල එක දිගම වැහි ඇද හැලුණි.පුරුද්දක් විදිහට රාජකාරියට ගියත්,පැවති ගංවතුර තත්වය සහ නායයාම් නිසා මම ද බෙහෙවින් කාර්ය බහුල තත්වයකටත්,ඉමහත් කලබලයටත් පත්ව සිටියෙමි.
  • එහෙත් ඇතැම් සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා දිනවලත්,සතියේ නිවාඩු දිනවලත් ගෙදර සිටීමට සිදු වූ අතර,ගෙයින් එළියට බැසීමටවත් නොහැකිව ගෙදරටම වී සිටියෙමි.දරුවන්ද වැස්සේ නින්දට ගොස් සිටින සෙනසුරාදා දිනයක ඉවුම් පිහුම් සදහා කුස්සියට ගියෙමි.කුස්සියේ දොර හැරිය විට ධාරානිපාත වරුසාවකුත්,මොහොතින් මොහොත මතුව එන මේඝ ගර්ජනාත් ඒ එක්කම මතුව එන විදුලි එළියත් දක්නට ලැබුණි.ඇත්තටම මා සිත ඒ අතර අතරමංවිය.
  • මගේ සිත නිරන්තරයෙන් අතීතයට ඇදී ගියේ මටත් නොදැනීමය. මගේ තාත්තාගේ ගමට මා ඉබේම පිවිස තිබුණි.
  • තාත්තාගේ මහගේ පිහිටා තිබුණේ රත්නපුර රක්වාන මාර්ගයේ ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවින් බොහෝදුරක් ගියවිට හමුවන මහ පන්නිල ගමේය.
  • අපි ඉස්සර ගමේ යනකොට යන්නේ පානදර හයේ බස් එකේ නැගලායි.රත්නපුරයෙන් පෙ.ව.7.00 ට රක්වාන බස් එකට නැග්ගම පාන්දර 8.30 පමණ වන විට ඉස්ටෝරු කඩේ හන්දියෙන් බැසිය හැකි වේ.බොහෝ විට පාසල් නිවාඩුවට ගමේ යන්නේ අයියාත් මාත් පමණි.ඒ නංගී අප දෙදෙනාට වඩා වසර ගණනාවකින් බාල එකියක වූ නිසාත් පවුලේ බඩ පිස්සිය වූ නිසාවෙනි.
  • ඔන්න අපි ඉස්ටෝරු කඩේ ගාවයින් බැහැල ඒ එක්කම පාරේ උඩ තියෙන කඩේට යනවා.එතන තොසේ,වඩේ,වගේ දේවල් තමා තියෙන්නේ.මොකද ඒ පැත්තෙ වැඩිපුර තියෙන්නෙ වතු නිසා.අපි ඔතනින් හොඳට කාලා හිමින් හිමින් කන්ද නගිනවා.කන්ද කිව්වට ඒක මහ හිමයක්.ලොකු දොලවල් ගලාගෙන යනවා.කළාමැදරියන්ගෙ සද්දෙට කන් පිරෙනවා.කලින් දවසේ රෑ ඌරො තලපු කැකුණගෙඩි අඩිපාර පුරාම වැටිලා තියෙනවා.තැනිනත් තැන විශාල වේවැල් පඳුරු,වෙනිවැල් වගේ දේවල් තියෙනවා.ඒ විතරක් නෙමෙයෙි,හිඹුටු වෙරළු අඹ වගේ පළතුරුත් දෙපැත්තෙම තියෙනවා.අපි ඉතිං දොලවල් ලඟ නැවතී නැවතී පළතුරු කකා තමයි කන්ද නැග්ගේ.මම හිතන්නෙ හැතැක්ම හයක් විතර කන්ද නගින්න ඕනි ගම්මානෙට යන්න.
  • අපේ මහප්පා රැකියාව විදියට කලේ ගොවිතැන.ඒත් එයා පුතාල දෙන්නටම උගන්නලා විශ්ව විද්‍යාලයට ඇරියා. අයියයි මමයි පොඩි හින්ද ලොකු අයියා හරි පොඩි අයියා හරි එනවා අපිව එක්ක යන්න.ඉතිං දොලවල් උඩින් අපි යන්නේ අයියලගේ කරෙන්.ඒ තරමට එ ගොල්ලො අපිට හරිම ආදරෙයි.
  • ඔන්න ඉතිං ඔය හිමේ නැගල නැගල ගියහම ගම්මානෙ  ගෙවල් එක දෙක පේන්න ගන්නවා.ඉතිං ගමේ අය අහනවා අයියලගෙන්..මේ බාප්පගෙ පුතයි දුවයි කියලා කී වතාවක් කියනවද දන්නේ නෑ
  • ඔහොම ගියහම කිලෝමීටර ගනනාවක් දුරට විහිදිච්චි වෙල්යායක්.රන්වන් කරල් පිරිච්ච වෙල්යාය වට කරගත්ත කඳු පන්තිය ඉර එළියට දිලිසෙනවා.තද කොළ පාට වනාන්තරය දැක්කම සිතට දැනෙන්නෙ මහා ලොකු සතුටක්.
  • ඔය වෙල ඉස්මත්තෙ පොඩ්ඩක් උඩට වෙන්න තමයි මහප්පගෙ ගේ තිබුණෙ.ඉතිං අපි ඉස්සෙල්ලම ගොඩ වෙන්නේ මහප්පගෙ ගෙදරට.ඒ ගෙදරට අයියලට අමතරව රාණි අක්කයි,ලොකු අම්මයි හිටියා.ඉතිං අපි ගිය ගමන් දුවලා යන්නෙ කුස්සියෙ බංකුව උඩට.
  • ලොකු අම්ම ඇඳ යට තිබිලා ගන්න සීතලම සීතල ලොකු ඇම්බුන් කෙසෙක් වලින් අපේ බඩ පිරෙන්වා.තව කෙසෙලේ එක්ක කන්න හකුරු ගුලි දෙනවා.ඒවා තියෙන්නෙ ඒ ගෙදර පැණි උණුකරල හකුරු හදන නිසයි.
තවක් රසබර තොරතුරු ඉදිරියට.............


Comments

ඉස්සර මම හිටියේ අපේ තාත්තලැයි මහ ගෙදර..ඒ ගෙදර එතකොට පවුල් දෙකක් උන්නා..අපි දවසේම සෙල්ලං කරනවා..තාත්තලාගේ අම්මලාගේ ගොයිතැන් වැඩට..පොල් වේලන වැඩට..පොල් වගාවේ වැඩකටයුතු වලට අපිත් පුංචි උනත් දායක වෙනවා..ඒවත් ටික වෙලාවකින් අපි සෙල්ලමක් බවට පත් කරගන්නවා..
ඒ කාලේ ගමේ හිටපු ගොඩක් අය එකිනෙකා ව දන්නවා..මං ටිකක් උස් මහත් වෙලා ආයෙම ගමේ ගියත් ගමෙ ඕනම ගෙදරකට ගොඩවෙලා තේවතුර එකක් බීල බත් ඩිංගක් කාල එන්න ඇහැකි..ඒ තරං එ් මනුස්සයෝ අනිකාට සලකන්න දන්නවා..
දැන් නම් ඒ ගම් උනත් වෙන්ස වෙලා..ගෙවල්‍දොරවල් හැමතැනම..තිබුන බැදිකුට්ටි වතු කෑලි ඔක්කොම අතුරුදහන් වෙලා ගිහින්..
ස්තූතියි මල්ලිෙයා් අත්දැකීම් ෙබදා ගත්තට

Popular posts from this blog

අතීතයෙන් බිඳක්  තුන්වන කොටස.... පද්මසිරි ත්‍රිමාවිතාන මා ඉතාමත් ගරු කල,ඉතාමත් ආදරය කල පුද්ගලයෙක් විය.අදින් අවුරුදු විසි ගණනකට පෙරාතුව වුවද එය එදා මෙන්ම අදටත් එසේසමය. එහෙත් ආදරය යනු වරදවා වටහා නොගන්නා මෙන්ද කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.මා එසේ කීවේ වරදීමකින් හෝ එවැනි සිතුවිල්ලක් කෙනෙකු තුල ඉපදීමට ඉඩ දීම ඔහුට කරන අගෞරවයක් ලෙසට මා සිතනා බැවිනි. ඔහු ඉතාම අවිවේකි කාර්ය බහුල ජීවිතයක් ගත කල අයෙකි.එමෙන්ම හරියට කන්නට බොන්නට හෝ නිදන්නට පවා ඔහුට අවස්ථාවක් නොමැති විය. එහෙත් අපේ ගෙදරට පැමිණි සෑම දිනකම උඩ තියෙන ටැංකියෙන් නා ගත් ඔහු අප හා දොඩමළු වෙයි.එහෙත් වචනයක් හෝ අපතේ නොහරී.මා එසේ කියන්නෙ ඔහු කියන කිසිදු වැකියක් අපතේ හරින්නට හැකියාවක් නැති නිසාය. හැම විටම අපිට පොත පත පාඩම් කරන්නට උපදෙස් දෙයි.මම උසස් පෙළ පන්තියේදී විද්‍යා විෂයයන් හැදෑරුවෙමි.මට බොහෝ පාඩම් පිළිබඳව උපදෙස් ලබා දුන්නෙ ඔහුයි.නිවැරදිව පාඩම් කරන්නට කියා දුන්නේ ඔහුයි.මට අයියෙක් සිටියද ඔහු කිසිම දිනක අපේ අධ්‍යාපනය ගැන ඇඟිලි ගැසුවේ නැත. පන්තියේ ඉදිරි දහ දෙනා අතර සිටියද ඉන් ඔබ්බට ඒමට පාර තනා දුන්නේ ත්‍රිමාය.රෑ නිදි මරාගෙන පාඩම් කල අයුරු අපිට කියන්නෙ
අතීතයෙන් බිඳක්....2 වන කොටස පද්මසිරි ත්‍රිමා විතාන නම් වෛද්‍ය සිසුවා ඝාතනය විය.එදින අප නිවසේ කෑම පිසුවේ නැත.කිසිවකුට බඩගින්නක් පැමිණියේද නැත.අම්මා රත්කර තිබු යමක් කෑමට වෙනදා රණ්ඩු වෙන අපි එදින ගොළුවන් සේ කාමර තුලටම වී කල් ගෙවූහ. හදිසියේම ගේ ඉදිරිපස සුදු කොඩ්යක් දැමියයුතු යැයි මට සිත්විය.මා ලඟ තිබු සුදු රෙද්දක් මසා විශාල ප්‍රමාණයේ කොඩියක් දැම්මෙමි.  මෘත දේහය බැලීමට යාමට සිත් වුවත් තාත්තාගෙන් ඒ ගැන විමසීමට සිත් නොදේ.නංගීත් මමත් බෙහෝම අමාරුවෙන් වචන සිර කරගෙන සිටියෙමු. එහෙත් එක් වරම තාත්තා අපිට කතා  කලේය."ලොකු දුවේ අපි ත්‍රිමාව බලන්න යමුද" කියා ඇසුවේය.අපි එකවරම හා කියා කීවෙමු. ඊට පසු දින අපි කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයට යාම සඳහා රත්නපුර නගරයට ගියෙමු.රත්නපුර සිට කොළඹ බලා එකම බස් රථයක් හෝ ගමන් නොකරන බව අපිට බස් නැවතුම් පොලෙන් දැනුම් දෙන ලදි.තාත්තා ආපසු යාවියැයි බියක් මට ඇති විය.එහෙත් තාත්තා මට වඩා කල්පනා කාරි විය. ටික වේලාවක් කල්පනා කල තාත්තා පානදුර බසය වෙත ගමන් කර දුවේ අපි හොරණට ගිහිං කොළඹට යං  යයි පැවසීය.අපි පානදුර බසයේ නැග හොරණට ලඟාවීමු. හොරණින් කොළඹ බසයට ගොඩවී